Toen we 8 jaar geleden startte met het fokken van paarden hadden we nog geen concreet plan hoe we de paarden zouden gaan opleiden en wie dat zou gaan doen. Ik rijd al paard vanaf mijn 6de en heb heel wat kilometers gemaakt in het zadel maar ik zag mezelf absoluut geen paarden zadelmak maken en inrijden. “Ik ben geen cowboy” dacht ik. In die tijd was ik zelfs wat angstig door een aantal nare ervaringen. We besloten toen dat als het moment voor zadelmak maken en inrijden zou komen, dit aan iemand anders over te laten.

Ondertussen had ik niet stilgezeten en heb ik veel mogen leren van Chris Irwin. Hij leerde mij over het trainen van paarden, hoe ik hen kon helpen en hij maakte mij bewust van wat ik zelf allemaal deed en wat voor invloed dat heeft op het paard. Na 4 jaar was ik toch zelf degene die voor het eerste op onze merrie zat en bij de veulens die daarop volgde ook. Nog steeds ben ik geen cowboy. Dat wil ik ook niet zijn. Wat ik wil, is de spanning en stress, van waaruit bokken meestal voortkomt, voorafgaand wegnemen voor het paard. Als er wel spanning en stress in het paard zit, houd ik het bij grondwerk en help ik het paard ontspannen om van daaruit stap voor stap richting het rijden te werken. Alles vanuit ontspanning zodat we dit proces met vertrouwen kunnen starten. Empathie, het begrijpen en lezen van je paard, zijn emoties herkennen en hierop een helpende reactie kunnen geven is voor mij het belangrijkste in mijn werk.